De essentie van het homeopathische consult is het vinden van het homeopatische geneesmiddel dat in staat is het zelf-genezend vermogen van de patiënt optimaal te stimuleren. Je lichaam weet exact hoe het moet functioneren. Je bent geen cardioloog, maar je hart weet precies hoe het bloed moet rondpompen. Je bent geen maag-darmspecialist, maar je spijsverteringssysteem weet feilloos hoe het voedsel moet verteren en opnemen. Als je het lichaam en de geest geeft wat ze nodig hebben, zal het zelf-herstellend vermogen zijn werk doen en kun je weer genieten van het leven met een gezond lichaam en een gezonde geest. De enige hoop op genezing is een krachtig immuunsysteem.

 

Waarom "Klassiek"?

In de loop van de tijd zijn er meerdere vormen van Homeopathie ontstaan:

1. Klassieke Homeopathie. Dit betreft de oorspronkelijke vorm van Homeopathie en middels dat "klassiek" wil men zich onderscheiden van andere vormen van "homeopathie". Zelfs op kruidenpotjes kom je de naam "homeopathie" tegen, terwijl dat er niets mee te maken heeft. Vaak wordt er hooguit eens per maand een middel (C- of K-potenties) voorgeschreven. De zgn. LM-potenties dienen vaak dagelijks te worden ingenomen.

 

2. Orgaangerichte Klinische Homeopathie. Dan wordt er een keuze gemaakt uit de middelen welke hun werkzaamheid bij bepaalde aandoeningen hebben bewezen. Zo'n middel, vaak in een lage potentie, dien je dan dagelijks in te nemen. Voor deze vorm van homeopathie geldt hetzelfde nadeel als voor de reguliere geneeskunde: door een orgaan te "genezen" is geenszins de hele mens genezen. De mens is nog steeds ziek, echter in gevallen van gematerialiseerde ziekten is dit vaak wel de weg die bewandeld dient te worden naast het geven van een constitutiemiddel. In zo'n geval maak ik o.a. gebruik van de Banerji Protocollen.

 

3. Complexhomeopathie. Hierbij worden verschillende middelen, die zich hebben bewezen bij een bepaalde aandoening goed te werken, bij elkaar gemengd. Als je verschillende soorten verf door elkaar mengt krijg je toch echt een heel andere kleur en ervaar je de oorspronkelijke kleuren niet meer. Deze behandeling is helemaal niet meer op de unieke zieke persoon afgestemd, maar zuiver op een orgaan. Er is voor elke aandoening een bepaald complexmiddel. Daar waar de werkzaamheid zich duidelijk heeft bewezen zal ik er eventueel wel gebruik van maken (o.a. binnen de Banerji Protocollen). 

 

Klassieke Homeopathie berust op drie pijlers:

1. Het gelijksoortigheidsprincipe, "Similia Similibus Curentur", het gelijkende wordt door het gelijkende genezen.

 

2. Iedereen is uniek. Elk middel wordt volstrekt individueel gegeven, het is nooit bestemd voor een ziekte, maar altijd voor een zieke. Hierop is echter een uitzondering. Dat is als er sprake is van een epidemie (cholera, Lyme etc.). Dan zijn er vaak maar 2-5 middelen geschikt om tot genezing te komen.

 

3. Er wordt gebruik gemaakt van een minimale dosis, van gepotentieërde middelen, om het eigen afweersysteem te prikkelen zelf de klachten op te ruimen.

In principe kan elke mogelijke stof gebruikt worden als basis voor een homeopathisch middel.

Voor een verdere uitleg en beschrijving van deze  punten zie: "Hahnemann" bij de sublink.

Ook in de reguliere farmacologie kent men de similia-regel, de zgn. "hormesis", de paradoxale reacties op geneesmiddelen en het rebound effect. Een voorbeeld hiervan is de werking van methylfenidaat, dat bij de meeste mensen onrust opwekt, maar bij mensen met ADHD juist rustgevend werkt. Ook vaccinatie en desensibilisatie lijken op homeopathie.

 

Er zijn 3 bronnen die ons informatie verschaffen over de werking van de homeopathische middelen:

1. De geneesmiddelenproef, waarbij gezonde proefpersonen (dubbelblind) een homeopathisch middel innemen, zolang tot ze klachten ervaren. Al de ontstane symptomen van alle proefpersonen samen geven dan een beeld van het betreffende middel.

 

2. Verbeteringen die tijdens de behandeling van een patiënt optreden en nog niet bekend waren uit de geneesmiddelenproef.

 

3. Vergiftigingsverschijnselen bekend in de literatuur; ook bijwerkingen van reguliere medicijnen.

Alle homeopathische middelen, met de symptomen die ze kunnen veroorzaken en genezen staan beschreven in boeken die men de Materia Medica's noemt.

 

Door o.a. het gebruik van grove (reguliere) medicijnen en therapieën zie je een verschuiving optreden van oppervlakkige kwalen naar steeds diepere en ernstigere aandoeningen. Bij de klassieke homeopathie zie je juist het tegenovergestelde. Klachten kunnen tijdens de behandeling naar buiten komen, naar de oppervlakte. Zo kan bij de behandeling van bijvoorbeeld asthma de vroeger onderdrukte eczeem tijdelijk terug komen, alvorens geheel te genezen.

 

Gezondheid is veel meer dan de afwezigheid van lichamelijke klachten. In de klassieke homeopathie beperkt men de behandeling dan ook niet tot lichamelijke symptomen. Ook de psychische (emoties) en mentale (bewustzijn) symptomen worden er bij betrokken. Sterker nog, deze symptomen zullen nog eerder leiden tot de keuze van een middel dan de lichamelijke symptomen. Daarom is het ook zo belangrijk dat u niets voor de homeopaat verzwijgt.

De behandeling zou je kunnen omschrijven als bevrijdingsgeneeskunde; bevrijding van lichamelijke, emotionele/psychische en/of mentale beperkingen.

 

 

Het constitutiemiddel is dat middel wat het meest effect heeft bij de behandeling van een individu, gezien in het totaal van zijn/haar klachten en zwakheden: mentaal, emotioneel en fysiek.

 

Voorbeeld van een behandeling met een constitutiemiddel:

Een van mijn collegae had een patiënt die aan acute gewrichtsontsteking leed en aan wie al van alles was voorgeschreven, inclusief cortison, maar zonder succes. Hij had nog een hoge temperatuur en was erg ziek en zó uitgeput dat hij nergens meer op reageerde. Gelukkig voor de dokter - en voor hem - veranderde het weer kort nadat hij was opgenomen en er kwam een hittegolf. Niet lang daarna begon een van de verpleegsters er vol boosheid over te klagen dat de patiënt volkomen onmogelijk was omdat hij dag en nacht aandacht vroeg. Toen de arts hem bezocht zag die een ander mens. De patiënt zei dat hij niet tegen de hitte kon. En het ergst vond hij dat er geen wind was. Hij was geïrriteerd door de spanning die de hitte opriep en wilde hulp, sympathie en aandacht; en precies deze reactie bracht zijn ware constitutie aan het licht. Hij kreeg een hoge potentie Pulsatilla waarna hij genas.

 

Literatuur

Margery G. Blackie: "Homeopathie voor heel de mens"

George Vithoulkas: "Homeopathie"

Samuel Hahnemann: "Organon der geneeskunst"